اداره دامپزشکی نظرآباد

بیماری تیلریوز گاوی (تیلریوزیس) یا زردی گاو، یک بیماری پیروپلاسمی خون است که صنعت دامداری را به ویژه در کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری، توسط هموپروتوزوئرهای جنس Theileria ایجاد و توسط کنه‌های سخت منتقل می‌شود و دارای چرخه زندگی پیچیده‌ای است. در حال حاضر، روش عفونت و درمان برای کنترل و پیشگیری از عفونت T. parva به کار می‌رود و واکسن‌های نوترکیب هنوز در دست ارزیابی هستند. در این مقاله، علائم و نشانه های این بیماری را بررسی می کنیم و روش های کنترل و درمان آن را ارائه خواهیم داد.

عامل انتقال بیماری تیلریوز گاوی چیست؟

کنه ها، گونه های تیلریا، را در هوا پخش می کنند. مهم ترین ناقل برای پاروا ویروس یا T. parva است. Theileria annulata توسط کنه هایی از جنس Hyalomma منتقل می شود. کنه ها بسته به شرایط آب و هوایی، می توانند تا 2 سال در مرتع آلوده، باقی بمانند. در غیاب این ناقلان میدانی، بیماری حفظ نمی شود. هرچند، می‌تواند از طریق سوزن‌های تزریق و احتمالاً با گاز گرفتن حشرات به خصوص کنه نیز انتقال یابد. گاوها هنگام انتقال به مناطقی که کنه های آلوده وجود دارد، در معرض خطر عفونت قرار دارند. حیوانات آلوده همچنین می توانند هنگام انتقال به مناطق جدید عفونت را به کنه ها منتقل کنند. به نوبه خود، این می تواند بیماری را به حیوانات غیر آلوده منتقل کند.

نکات تکمیلی در عوامل انتقال بیماری عبارتند از:

•  اسپوروزوئیدهای تیلریا از طریق تغذیه بزاق کنه، به حیوانات حساس منتقل می شوند.
• معمولاً تیلریا تنها پس از چسبیدن کنه به میزبان، وارد بزاق می شود.
• عموما یک کنه باید ۴۸ تا ۷۲ ساعت قبل از عفونی شدن، چسبیده شود. با این حال، اگر دمای محیط بالا باشد، اسپوروزوئیدهای عفونی می توانند در کنه های روی زمین ایجاد شوند و ممکن است ظرف چند ساعت پس از چسبیدن، وارد میزبان شوند.
• انتقال از طریق تخمدان رخ نمی دهد.
• گاوهایی که از عفونت تیلریا بهبود می یابند، معمولا ناقل می شوند.
• انتقال مکانیکی از طریق شیوه های معمول دامپروری، روش بالقوه دیگری برای انتقال T. orientalis است.
• هنگامی که T. orientalis پوره تغذیه از یک گاو را آلوده می کند، گاو می تواند در 10 روز به کنه ها مبتلا شود.