قانون سازمان دامپزشکی کشور
ماده 1) به منظور تامین بهداشت دام کشور و فرآورده‌های مربوط به آن و پیشگیری و مبارزه با بیماریهای دامی به‌موجب این قانون سازمان دامپزشکی کشور وابسته به وزارت کشاورزی تاسیس و جایگزین اداره کل دامپزشکی می‌گردد.
سازمان دامپزشکی کشور که در این قانون سازمان نامیده می‌شود دارای شخصیت حقوقی است و وسیله یک نفر رئیس از بین دامپزشکانی که دارای درجه دکترا باشند به انتخاب وزیر کشاورزی اداره خواهند شد.
تبصره - سازمان دارای ذیحسابی است که طبق مقررات قانون محاسبات عمومی تعیین خواهد شد.
ماده 2) در این قانون کلمه دام به حیوانات اهلی - طیور ، ماهی، زنبور عسل، کرم ابریشم، حیوانات آزمایشگاهی و حیوانات باغ وحش اطلاق می‌شود و مقصود از کنترل بهداشتی بازرسی واقداماتی است که از لحاظ پیشگیری و مبارزه با امراض دامی و بیماریهای مشترک بین انسان و دام لازم و ضروری می‌باشد.
ماده 3) وظائف سازمان به شرح زیر است :
الف - بررسی بیماریهای دامی - شناسایی مناطق و منابع آلوده و راه سرایت و طرز انتشار بیماریها.
ب - تامین بهداشت دام کشور از طریق پیشگیری و مبارزه با بیماریها همه‌گیر و قرنطینه‌ای دام.
ج - همکاری با وزارت بهداری در امر مبارزه با بیماریهای مشترک انسان ودام.
د - تاسیس پستهای قرنطینه در نوار مرزی و داخل کشور به منظور جلوگیری از سرایت بیماریهای دامی، همچنین کنترل بهداشتی و ورود و خروج دام و فرآورده‌های خام دامی و نظارت در نقل و انتقال آنها و صدور گواهی بهداشتی دام و فرآورده‌های خام دامی که به خارج صادر می‌شود.
ه- نظارت بهداشتی چراگاهها، مراتع، آبشخورها، محل نگهداری دام و سایر تاسیسات مربوط به پرورش دام، همچنین نظارت بر کارخانه‌های تولید خوراک دام از لحاظ بهداشتی.
و - نظارت بهداشتی کشتارگاهها و کارخانه‌های تولید و تهیه فرآورده‌های خام دامی.
ز - اظهارنظر و نظارت در مورد ساخت ، ورود و صدور فروش انواع داروی سرم، واکسن و مواد بیولوژیکی مخصوص دام.
ح - مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی دامپزشکی و اعزام نماینده به این کنفرانسها در حدود اعتبارات مصوب و پس از تایید وزیر کشاورزی ، همچنین مبادله اطلاعات علمی با مراکز و مراجع علمی دامپزشکی.
ط - تاسیس و توسعه شبکه‌های دامپزشکی، همچنین تربیت کادر فنی در مناطق و مراکز دامداری کشور.
ی - سایر اموری که در اجرای هدفهای مندرج در ماده یک از طرف وزارت کشاورزی تعیین و برای اجرا، به سازمان ابلاغ می‌شود.
ماده 4) کلیه صاحبان و مسئولان نگاهداری دام و کارگاهها و کارخانه‌ها و مراکز تهیه و آماده کردن فرآورده‌های خام دامی اعم از اشخاص و موسسات و شرکتهای خصوصی و یا دولتی یا وابسته به دولت و یا هر نوع شرکت و سازمانی که به نحوی از انحاء به پرورش یا نگهداری دام و تهیه و آماده کردن فرآورده‌های خام دامی اشتغال دارند، موظف به اجرای دستورهای بهداشتی و قرنطینه‌ای سازمان می‌باشند.
ماده 5) سازمان، مکلف است به‌منظور مبارزه با بیماریهای دامی و جلوگیری از سرایت وانتشار آنها با موافقت وزارت کشاورزی اقدامات زیر را بعمل آورد
الف - در هر نقطه از کشور که لازم بداند به تلقیحات و معالجات دامی و انجام عملیات بهداشتی وقرنطینه‌ای اقدام نماید.
ب - برای جلوگیری از سرایت وانتشار بیماریهای دامی در نقاط مورد لزوم از عبور و مرور و نقل وانتقال دام و فراورده‌های خام دامی ممانعت بعمل آورد و مراتب را قبلاً به‌نحوی که مقتضی بداند به اطلاع صاحبان دام و در صورت لزوم به اطلاع عموم برساند.
ج - دام بیمار یا مظنون به ابتلاء بیماری یا ناقل عامل بیماری را معدوم کند و اگر قابل مصرف تشخیص شد، برای ذبح، به کشتارگاه اعزام دارد و طبق ضوابطی که در آئیننامه اجرائی این قانون تعیین خواهد شد غرامت بپردازد در صورتی که تمام یا هر قسمت از دام ذبح شده قابل مصرف تشخیص داده شود ، بهای آن از میزان غرامت مزبور کسر خواهد شد.
د - اماکن اشیاء و لوازم و مواد آلوده را در صورت لزوم ضدعفونی نموده و در صورتی که غیرقابل ضدعفونی تشخیص گردید، به نحوی که در آیین‌نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد، با تادیه غرامت خراب یا معدوم نماید.
ماده 6) اشخاصی که در مواقع بروز بیماریهای واگیر دامی و اعلام لزوم رعایت مقررات قرنطینه برخلاف دستور سازمان اقدامی نمایند که موجبات سرایت بیماری را از محلی به محل دیگر فراهم کند و یا مانع اجرای وظائف مقرر در ماده 5 این قانون شوند، به تقاضای سازمان مورد تعقیب قانونی قرار گرفته و به سه تا شش ماه حبس تادیبی و یا پرداخت جریمه نقدی از پنجهزار ریال تا پنجاه هزار ریال یا به هر دو مجازات، محکوم خواهند شد.
ماده 7) ورود و صدور هر نوع دام زنده، تخم‌مرغ نطفه‌دار ، اسپرم دام، فرآورده‌های خام دامی، داروها، واکسنها و سرمها و مواد بیولوژیکی و مواد ضدعفونی و سموم دامپزشکی و مواد غذائی متراکم و مکملهای غذای دام و داروهایی که برای ساختن مواد نامبرده مورد نیاز است باید با موافقت وزارت کشاورزی صورت گیرد.
ماده 8) هرگاه دام و فرآورده‌های خام دامی و مواد ذکر شده در ماده 7، بعلت آلودگی به بیماریها یا فساد قابل ترخیص نباشد، در صورتی که به تشخیص سازمان، بتوان آلودگی را از بین برد، اقدامات لازم به هزینه صاحبان آنها انجام و اجازه ترخیص از طرف ماموران قرنطینه دامپزشکی داده خواهد شد و در غیر این صورت دام یا فرآورده یا مواد مورد بحث بوسیله صاحب آنها برگشت داده شود والا نسبت به اعدام یا امحاء آنها از طرف مامورین سازمان، اقدام خواهد شد.
ماده 9)
اشتغال به کار تهیه و ترکیب و فروش داروهای ساده، مرکب، واکسنها، سرمها، مواد بیولوژیکی ، مواد ضدعفونی، سموم و مواد دیگری که به اشکال مختلف مورد مصرف دامپزشکی قرار می‌گیرد مستلزم اخذ پروانه از سازمان است.
موسسات و شرکت‌ها و کارگاهها و کارخانه‌هائی که قبل از تصویب این قانون برای انجام کارهای بالا تاسیس شده‌اند، مکلفند ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این قانون پروانه لازم را تحصیل نمایند.
ماده 10) تاسیس بیمارستانها و درمانگاههای دامپزشکی، همچنین اشتغال به مایه‌کوبی و درمان دام مستلزم اخذ پروانه از سازمان خواهد بود.
درمانگاهها و بیمارستانهای وابسته به دانشگاهها و موسسات آموزش عالی و تحقیقات مشمول این ماده نخواهند بود.
بیمارستانها و درمانگاههای دامپزشکی که قبل از تصویب این قانون تاسیس شده‌اند و اشخاص که اشتغال به مایه‌کوبی و درمان دام داشته‌اند، مکلفند ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این قانون، پروانه لازم را تحصیل نمایند.
ماده 11) در صورتی که اشخاصی بدون اخذ پروانه از سازمان به مایه‌کوبی و درمان اشتغال ورزند به تقاضای سازمان مورد تعقیب قرار گرفته و به سه تا شش ماه حبس تادیبی محکوم خواهند شد.
ماده 12) در صورتی که اشخاصی اعم از حقیقی یا حقوقی وظائف تعیین شده در مواد 4 و 6 و 8 و 9 و 10 این قانون را رعایت ننمایند، ماموران انتظامی مکلفند به تقاضای سازمان به منظور اجرای مقررات مواد مذکور اقدام لازم معمول دارند و در صورت تقاضای سازمان از ادامه کار آنها جلوگیری کنند.
ماده 13) سازمان مجاز است در صورت لزوم وسائل و لوازم فنی، داروها، واکسنها، سرمها، مواد بیولوژیکی، سموم و مواد ضدعفونی مربوط به مبارزه با بیماریهای دامی را از داخل و یا راساً از خارج کشور خریداری و به قیمت تمام شده یا مجاناً در اختیار متقاضیان مصرف‌کننده بگذارند.
ماده 14) سازمان مجاز است در قبال انجام خدمات دامپزشکی، وجوه متناسبی با خدمات انجام شده دریافت نماید. وجوه حاصل از این بابت در حساب مخصوصی که در خزانه افتتاح خواهد شد جمع‌آوری و صرف هزینه‌های مربوط به مبارزه با بیماریهای دامی خواهدشد.
تعیین خدمات و میزان وجوه طبق آئیننامه اجرایی این قانون خواهد بود.
ماده 15) در صورت بروز بیماریهای واگیر دامی که به طور غیرمترقبه شایع شود و هزینه آن در بودجه سازمان، منظور نگردیده باشد، وزارت کشاروزی با استفاده از اختیارات خود موظف به مبارزه فوری است و دولت نیز مکلف است اعتبار لازم را تامین و در اختیار وزارت کشاورزی بگذارند.
ماده 16) وزارت دارائی مکلف است اعتبارات هزینه‌های مربوط به پیشگیری و مبارزه با بیماریهای دامی مصوب در بودجه کل کشور را هر سال به اقساط چهارگانه در ابتدای هر فصل در اختیار سازمان بگذارد.
ماده 17) از تاریخ تصویب این قانون کلیه اموال کارمندان و وظائف و مسئولیتها و اختیارات اداره کل دامپزشکی وزارت کشاروزی به سازمان منتقل می‌شود.
ماده 18) بازرسی و معاینه بهداشتی گوشت در کشتارگاههای کشور از وظائف سازمان است و شهرداریها و سازمانهای ذیربط مکلفند پرسنل، بودجه و اعتبار لازم را طبق آئیننامه اجرائی این قانون در اختیار سازمان بگذارند.
ماده 19) وزارت کشاورزی، مکلف است ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون، مقررات لازم برای برقراری نظام دامداری کشور را طی آئین‌نامه‌ای، تدوین نموده و به مجلس تقدیم دارد.
آئیننامه مزبور پس از تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین قابل اجراء خواهد بود.
ماده 20) قانون تفتیش صحی حیوانات مصوب سال 1314 ملغی است.
ماده 21) آئین‌نامه‌های لازم برای اجرای مواد این قانون بوسیله وزارت کشاورزی تهیه و پس از تصویب هیئت وزیران به موقع اجراء گذاشته می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر بیست و یک ماده و یک تبصره پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه 2/3/1350، در جلسه روز دوشنبه بیست و چهارم خرداد ماه یکهزار و سیصد و پنجاه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
انتخاب حالت کور رنگی
سرخ کوری سبز کوری آبی کوری سرخ دشوار بینی سبز دشوار بینی Blue difficult to see تک رنگ بینی تک رنگ بینی مخروطیتغییر رنگ فونت:
رنگ اصلی:
رنگ دوم:
تغییر رنگ پس زمینه:
تغییر اندازه فونت:
تغییر فاصله بین کلمات:
تغییر فاصله بین خطوط:
تغییر نوع موس:
تغییر فونت